top of page

צלם: מקסים דינשטיין  | المصور: مكسيم دينشطاين | Photographer: Maxim Dinshtein

פוליפוניה ב-12 קולות

بوليفونية 12 صوتًا

Polyphony in 12 voices

07-10.2021

The current exhibition of works by 12 women artists seeks to integrate and blend issues of art, teaching, gender, and age. The participating artists are all in their 60s or 70s, still active and playing an important role in the local art scene. Most began to exhibit in the late 1970s and early ’80, at a time when they were “the younger generation.” This age group represents the varied figures of those born before or during Israel’s first and second decades as well as comprising representatives of the Second Generation of Holocaust survivors.

Polyphony refers to a musical textures in which several independent voices are heard simultaneously, without hierarchy: all of the voices are of equal importance. Since each voice is independent and distinct, attentive listening is required to be aware of and follow each component of the entire composition with its rhythmic and melodic elements. In this exhibition, as well, the unique voices of the participating artists come together in polyphony.

The works on view are in a range of mediums, some originating in the private habitat of the artist and engaging in contexts of individual and collective memory, while others present a formalist worldview. The catalog features a self-portrait by each artist which acts as a kind of artist’s statement of her worldview and biographical components, a self-definition, connection with her students over the years, and the intergenerational discourse with its possibilities of mutual enrichment.

The artists who began their career in the late ‘70s and early ‘80s paved the way for younger artists, both women and men, as these artists provided inspiration to their students. The gendered “glass ceiling” was cracked in the new millennium, but nevertheless, despite most of the participating artists having feminist life agendas, they state that feminism does not define their art, even if women’s issues may appear as a theme in their works.

Against the background of the problematic attitude that still exists in Israel towards art made by women, The Association for Women's Art and Gender Research in Israel was founded to encourage research on women artists in Israel and to reinforce the discipline of gender studies in art. The current exhibition is a joint project of the Association together with the New Gallery Artists’ Studios.

Participating artists:

Etti Abergel/ Deganit Berest/ Nomi Bruckmann / Miriam Gamburd / Pesi Girsch / Yudith Levin / Maya Cohen Levy / Noa Ben-Nun Melamed / Devora Morag/ Tessie Cohen Pfeffer / Pnina Reichman / Talia Tokatly

Curator: Dalia Danon

يسعى معرض "بوليفونية 12 صوتًا"، والذي تشارك فيه 12 امرأة فنّانة، إلى الدمج والخلط بين الفن، التدريس، الجندر والعمر. الفنّانات المشاركات عن في العقد السادس أو السابع من حياتهن ويواصلن لعب دور رئيسي ومهم في حقل الفنون المحلية. غالبيتهن بدأن العمل نهاية سبعينيات القرن الماضي وبداية الثمانينيات، وكن في تلك الفترة يعتبرن من "الجيل الشاب". تعكس هذه الفئة العمرية الشخصية المتنوعة لأطفال العقد الأول للدولة، وبضمنهم ممثلين من الجيل الثاني للمحرقة.

مصطلح بوليفونية، متعدد الأصوات، هو مصطلح موسيقى فيه عدة أصوات مستقلة تُسمع في الوقت نفسه. ليس ثمّة تدريج بين الأصوات وهي متساوية من ناحية أهميتها. وبما أن كل صوت هو مستقل ومنفرد، فهذا يتطلب الاصغاء الشديد لكل نغمة من هذه التوليفة وخصائصها الإيقاعية واللحنية. هكذا أيضًا هو هذا المعرض حيث تتضافر الأصوات الفريدة للفنّانات المشاركات على شكل بوليفونية متكاملة. 

الأعمال المعروضة هي مت تقنيات مختلفة. بعضها يخرج من حيّز الحياة الشخصي للفنّانات ويتناول سياقات الذاكرة الشخصية والجماعية، والآخر يمثل تصوّر صوريّ. في كتالوج المعرض، تعرض كل فنّانة صورة شخصية هي نوعًا من التصريح بوجهة نظرها وتفاصيل من سيرتها الذاتية، وكيفية تعريفها لنفسها، وعلاقتها مع تلاميذها على مدار السنين، والحوار بين الأجيال معهم حول إمكانية الإثراء المتبادل.

الفنّانات اللواتي بدأن مشوارهن نهاية سبعينيات القرن الماضي وبداية الثمانينيات، شققن الطريق لفنّانات وفنّانين أصغر منهن. السقف الزجاجي الجندري تصدع بعض الشيء في الألفية الثانية، لكن مع ذلك، ورغم أن غالبيتهن يحملن أجندة نسوية، فإن النسوية بنظرهن لا تعرّف عملهن الفنّيّ، حتى وإن ظهرت مواضيع نسائية في أعمالهن.

على ضوء التعامل الإشكالي الذي ما زال قائمًا في البلاد مع الفنّانات النساء، تم تأسيس جمعيّة لدراسة الفن النسائي والجند في إسرائيل. تهدف هذه الجمعيّة إلى تشجيع الدارسة عن النساء الفنّانات في إسرائيل وتعزيز التخصص الأكاديمي عن الجندر في الفن. يقام هذا المعرض بالتعاون مع الجاليري الجديد وورشة الفنّانين تيدي، وهو جزء من هذا المشروع.

 

إيتي أبرجيل / دچنيت بريست / دڤورا مورغ / طاليا توكتلي / تسي پيپر / يهوديت لڤين / مايا كوهن لڤي / مريم چمبورد / نوعه بن نون ميلامد / نوعمي بريكمان / پنينه رايخمان/ پيسي غيرش

 

القيّمة: داليا دنون

התערוכה "פוליפוניה ב־12 קולות", שבה משתתפות שתים עשרה נשים אמניות, מבקשת לשלב ולערב בין אמנות, הוראה, מגדר וגיל. האמניות המציגות בה מצויות בעשור השישי או השביעי לחייהן ועדיין ממשיכות למלא תפקיד מרכזי וחשוב בשדה האמנות המקומי. רובן החלו לפעול בסוף שנות השבעים ותחילת שנות השמונים, אז הן נחשבו ל"דור הצעיר". קבוצת גיל זו משקפת את דמותם המגוונת של ילדי העשור הראשון למדינה, ובכללם נציגי הדור השני לשואה.

המונח פוליפוניה, רב־קוליות, מתאר מרקם מוזיקלי שיש בו מספר קולות עצמאיים הנשמעים בו־זמנית. אין מדרג בין הקולות והם שווים בחשיבותם. מאחר שכל קול הוא עצמאי ונבדל, נדרשת האזנה ערה לכל אחד ממרכיבי המארג על מאפייניו הריתמיים והמלודיים. כך גם בתערוכה נשזרים קולותיהן הייחודיים של האמניות המשתתפות בה לכדי פוליפוניה שלמה.

העבודות המוצגות הן בסוגי מדיה שונים ובשלל טכניקות. חלקן יוצאות מתוך מרחב המחיה הפרטי של האמניות ועוסקות בהקשרים של זיכרון אישי וקולקטיבי, ואילו האחרות מציגות תפיסת עולם פורמליסטית. בקטלוג התערוכה כל אחת מהאמניות מציגה דיוקן עצמי שהוא מעין הצהרה על תפיסת עולמה ורכיבים בביוגרפיה שלה, על האופן שבו היא מגדירה את עצמה, על הקשר שלה עם תלמידיה לאורך השנים והשיח הבין־דורי עימם ועל האפשרות להפריה הדדית.

האמניות שהחלו דרכן בסוף שנות השבעים ותחילת שנות השמונים פילסו את הדרך לאמניות צעירות יותר, ותקרת הזכוכית המגדרית נבקעה בשנות האלפיים. עם זאת, אף שלרובן אג'נדת חיים פמיניסטית, הפמיניזם לדבריהן אינו מגדיר את מעשה האמנות שלהן, גם אם מופיעים נושאים נשיים בעבודותיהן.

לנוכח היחס הבעייתי שעדיין קיים בארץ כלפי אמנות נשים, נוסדה העמותה לחקר אמנות נשים ומגדר בישראל. מטרתה לעודד את המחקר על נשים אמניות בישראל ולחזק את הדיסציפלינה של המגדר באמנות. תערוכה זו המתקיימת בשיתוף עם הגלריה החדשה סדנאות האמנים טדי היא חלק ממפעל זה.

אתי אברג'ל/ דגנית ברסט/ דבורה מורג/ טליה טוקטלי/ טסי כהן פפר/יהודית לוין/ מאיה כהן לוי/ מרים גמבורד/ נעה בן־נון מלמד/נעמי בריקמן/ פנינה רייכמן/ פסי גירש

אוצרת: דליה דנון

bottom of page