צילום: בחסות האמן, רויטל טופיול, הדס חי
מחר אני מתחיל דיאטה
غدًا سوف أبدأ الحمية
Tomorrow I Start a Diet
גיא זגורסקי
چاي زغورسكي
Guy Zagursky
ספטמבר - נובמבר 2024
“ The mystery of human existence lies not in just staying alive, but in finding something to live for. - Fyodor Dostoyevsky -
Tomorrow I start a diet is a hollow proclamation, which more often than not marks the beginning of a new week of a futile struggle that will probably end in defeat with the first overindulgent ice cream binge around Tuesday, followed by an overwhelming wave of guilt and self-deprecation that will dwindle around Thursday, and on Friday, like in a nightmarish TikTok loop – it all starts all over again. Only this time, with a genuine intent and a great promise of a new outcome. “Tomorrow I start a diet” was probably the last decision contemplated by the man who until not too long ago was the owner of the skull you have just passed by.
Drawing on the tradition of vanitas painting, with a secular tongue in cheek twist, the artist placed in the gallery almost one hundred porcelain figurines in the shape of a human skull. Walking among the skulls, which bear a QR code, we discover the opportunity to look into their owner’s inner world. The display brings to mind shelves in a store, a factory, or a warehouse, inviting viewers to dial down all the intellectual noise for a short while, take off the masks, peek into the figures’ operating system, and perhaps find out what makes them tik. But mainly, this is an invitation to linger in the presence of simplicity (not to mention inanity).
The skulls arranged on the shelves are almost identical. It is hard to tell them apart, since they are all exact replicas of the same original, extracted from the same mold. The only detail that betrays the differences between them is the “tattoo,” the QR code etched on their foreheads. Scanning the code connects us to a portal that offers a glimpse into the world beyond matter, into the world of ideas, somewhere in the virtual realm. Each skull reveals its inner world to us through a sentence and a short video. In most cases, it will be a trivial statement or a description of a minor moment in time, immortalizing the banal.
Guy Zagursky
Curator: Meital Manor
״ إنّ سرّ الوجود البشري لا يكمن فقط في البقاء على قيد الحياة، لكنه يقبع في العثور على شيء يستحق أن تعيش من أجله.
- فيودور دوستويفسكي -
غدًا سوف أبدأ الحمية هو تصريح مبتذل، وغالبًا ما يشير إلى بداية أسبوع جديد كله صراع بلا فائدة، من الواضح أنه سينتهي بالهزيمة بالهجوم يوم الثلاثاء تقريبًا على الأكل بشراهة ورفع قيود الحرمان الأولى عن دكان البوظة في الحي، فيض من الشعور بالذنب وإلغاء الذات التي ستتواصل حتى يوم الخميس تقريبًا، ويوم الجمعة، على غرار فيلم قصير هوسي على التك توك – وعودة إلى نقطة البداية. لكن هذه المرة مع نوايا صادقة وتعهد كبير بنتائج جديدة. عبارة 'غدًا سوف أبدأ الحمية' كانت كما يبدو أيضًا القرار الأخير الذي شغل بال الرجل إلى أن أصبح صاحب الجمجمة التي مررتم قربها منذ فترة.
بعلاقة منع تقاليد الفانتياس، وغمزة علمانية فكاهية، تم وضع حوالي مئة تمثالًا صغيرًا من الخزف تشبه جمجمة إنسان في فضاء الجاليري. خلال التجوال بين الجماجم المرقمة بواسطة الهاتف، تتضح أيضًا إمكانية النظر إلى عالم الشخصيات الداخلي. العرض الذي يشبه رفوف دكان، مصنع أو مستودع، يدعو المشاهد إخفاض الضجيج الفكري للحظة، وخلع الأقنعة، والنظر داخل المنظومة التي تشغّل الشخصيات، وربما اكتشاف ما الذي يحركها، ولكن التريث بشكل أساسي أمام البساطة (كي لا نقول الغباء).
الجماجم المعروضة تكاد تكون متشابهة كليا. من الصعب التمييز بينها، فكلها نسخ دقيقة للمصدر نفسه، استخرجت من القالب نفسه. الجزء الوحيد الذي يكشف الفرق بينها هو "وشم" الباركود (QR)، المنقوش على الجبين. مسح الباركود ينقلنا إلى بوابة تتيح لنا نظرة خاطفة على عالم ما بعد المادة، عالم الأفكار، في مكان ما في البعد الافتراضي. فكل جمجمة تكشف لنا عالمها الداخلي بواسطة جملة مرافقة في فيديو قصير. في معظم الحالات الجملة عبارة عن مقولة تفاهة أو وصف للحظة على ضواحي الزمن، كتخليد للمبتذل.
چاي زغورسك
القيّمة: ميطال منور
״ המסתורין של הקיום האנושי שוכן לא רק בניסיון להישאר בחיים אלא בחיפוש אחר משהו שכדאי לחיות למענו.
- פיודור דוסטויבסקי -
מחר אני מתחיל/ה דיאטה היא הצהרה שחוקה, אשר ברוב המקרים מסמנת תחילתו של שבוע חדש שכולו מאבק חסר תכלית, שכנראה ינחל תבוסה בהסתערות הבולמוסית חסרת העכבות הראשונה על הגלידריה השכונתית בערך ביום שלישי, הצפה של רגשות אשם וביטול עצמי שימשכו בערך עד יום חמישי, וביום שישי, כמו בסרטון טיק טוק מסויט – בחזרה להתחלה. אבל הפעם עם התכוונות אמיתית והבטחה גדולה לתוצאה חדשה. 'מחר אני מתחיל דיאטה' הייתה ככל הנראה גם ההחלטה האחרונה שהעסיקה את האיש שעד לא מכבר היה בעל הגולגולת שעל פניה חלפתם כרגע.
בזיקה למסורת הוואניטס, עם קריצה חילונית מבודחת, מוצבות בחלל הגלריה כמאה צלמיות פורצלן דמויות גולגולת אדם. בשיטוט בין הגולגולות, הממוספרות באמצעות הטלפון, מתבררת גם האפשרות להשקיף אל תוך עולמן הפנימי של הדמויות. התצוגה דמוית מדפי חנות, מפעל או מחסן מזמינה את הצופה להנמיך לרגע את כל הרעשים האינטלקטואליים, להסיר את המסכות, להציץ אל תוך מערכת ההפעלה של הדמויות, ואולי לגלות מה מניע אותן, אך בעיקר להשתהות לנוכח הפשטות (שלא לומר טיפשות).
הגולגולות המוצגות זהות כמעט לחלוטין. קשה להבחין בהבדלים ביניהן, שכן כולן העתקים מדויקים של אותו המקור, חולצו מאותה התבנית. הפרט היחיד שמסגיר את ההבדלים ביניהן הוא "קעקוע", הברקוד (QR), הצרוב על מצחן. סריקה של הקוד מחברת אותנו לפורטל המאפשר הצצה אל העולם שמעבר לחומר, אל עולם הרעיונות, אי־שם בממד הווירטואלי. כל גולגולת חושפת בפנינו את עולמה הפנימי באמצעות משפט המלווה בווידאו קצר. ברוב המקרים תהיה זו הצהרה זניחה או תיאור של רגע פריפריאלי בזמן, כהנצחתו של הבנאלי.
גיא זגורסקי
אוצרת: מיטל מנור