נופל וקם
يسقط ويقوم
UpRise
ורדי בוברוב ודניאל פלדהקר
ڨاردي بوبروڨ ودانئيل فلدهاكر
Vardi Bobrow and Danielle Feldhaker
צילום: הדס חי
אוצרת: תמר גיספאן-גרינברג
القيّمة: تمار غيسݒن غرينبرغ
Curator: Tamar Gispan-Greenberg
דצמבר 2025 - ינואר 2026
UpRise
Vardi Bobrow and Danielle Feldhaker
Upon entering the exhibition “UpRise”, we find ourselves in a floor-to-ceiling white space, with seven figures that look like a Roly-Poly toy, slightly larger than an average person, at a 180 cm height and 80 cm in diameter. These figures are covered in colorful textiles in a range of textures, inviting visitors to touch and play with them. A mirror ball hanging from the center of the ceiling rotates and reflects the light in all directions, creating the only movement in this space.
The gallery visitors are invited to play with the figures, touch and hug them, push and knock them over. This interactive encounter momentarily transforms the gallery into a space for venting anger and frustration, or conversely, into a space of laughter and comfort. The glimmers of light dancing around the space, allowing visitors to somewhat blend into this proposed world, also add to this effect. In fact, the artwork is complete only with the visitors’ intervention; their active presence is necessary, whether through touch, movement, strolling, or looking, which are essential to completing the installation.
At first glance, this playground looks like an enchanting dancefloor, but wandering around it reveals that the group of figures frozen in an empty, still space, offer color dissonance in artificial and cheap textiles that do not necessarily feel pleasant to the touch. It appears that the silent, monotonous movement of the glittering disco ball above them fails to “get the party started.”
The whiteness of the space seems to remove it from a temporal and spatial context, like a sterile capsule of sorts. This choice gives the installation a feeling of a suspended non-site, where everything supposedly happens outside of reality, but at the same time, echoes what is happening inside us, say the artists Vardi Bobrow and Danielle Feldhaker.
Fitting of its title, the installation “UpRise” holds a dissonance inherent to the visitors’ experience. On the one hand, a limbo of emptiness, repetitive monotone movement, and material and color cacophony in an artificial frozen atmosphere, and on the other hand, idle lingering, humor, solace, and hope generated by the colorful, sparkling, and playful installation, and the touchable nature of some of the figures.
Curator: Tamar Gispan-Greenberg
يسقط ويقوم
ڤاردي بوبروڤ ودانئيل فلدهاكر
عند دخول مساحة معرض “يسقط ويقوم” ينكشف أمامنا فضاء أبيض من الأرضية حتى السقف، تتوزع فيه سبع شخصيات أكبر قليلًا من حجم الإنسان العادي، بارتفاع 180 سم وقطر 80 سم، تشبه لعبة الأطفال المعروفة باسم “نحوم تكوم” (دمية تسقط وتنهض). هذه الدمى الشبيهة بالعرائس مكسوّة بأقمشة ملوّنة ومتنوعة الملمس، ويُدعى الزائرون إلى اللعب بها، لمسها والشعور بملمسها. كرة ديسكو معلّقة في منتصف السقف تدور حول محورها وتلقي نقاط ضوء تتحرك في أرجاء القاعة، مُحدِثة الحركة الوحيدة الموجودة في المكان.
يُدعى الزائر في الجاليري إلى التسلية مع الشخصيات، مداعبتها واحتضانها، دفعها وإسقاطها. هذا اللقاء التفاعلي يحوّل الغرفة للحظات إلى مساحة لتفريغ الغضب والإحباط، أو على العكس إلى مساحة للضحك والعزاء، أيضًا بفضل شرارات الضوء المُحلقة حوله، والتي تمنح الزائر إمكانية الانغماس، ولو جزئيًا، داخل العالم المعروض. في الواقع، لا يكتمل هذا العمل الفني إلا بتدخل الزائر؛ فحضوره الفاعل ضروري، سواء عبر اللمس، الحركة، التجوال أو التأمل لإتمام هذا العمل الفنّي التركيبي.
للوهلة الأولى تبدو ساحة اللعب هذه كساحة رقص مبهجة، لكن التجوال فيها يكشف أن مجموعة الشخصيات المنتصبة في سكونها داخل فضاء فارغ وصامت تقدّم حالة من التنافر اللوني، بالإضافة إلى القماش الاصطناعي الرخيص وغير
المريح بالضرورة للمس. كما أن الحركة الرتيبة الصامتة للكرة اللامعة في الأعلى لا تنجح حقًا في “إشعال الحفلة”.
بياض الفضاء يقدّم فضاءً منفصلًا عن سياق الزمن والمكان، أشبه بكبسولة معقمة. يمنح هذا الاختيار للتركيب إحساسًا بالمكوث المتريث، مكان ليس مكانًا يحدث فيه كل شيء كما لو كان خارج الواقع، لكنه يصدح في الوقت نفسه بما يجري في داخلنا، بحسب ما تقول الفنّانتان ‘اردي بوبرو’ ودانيئل فلهاكر.
كما يوحي اسمه، يحتوي العمل التركيبي “يسقط ويقوم” على تنافر بنيوي داخل تجربة الزائر؛ فمن جهة حالة من اللامكان، الفراغ، الحركة التكرارية الرتيبة، والنشاز اللوني والمادي داخل أجواء صناعية جامدة، ومن جهة أخرى لحظات من التريث، الفكاهة، العزاء والأمل في مواجهة التثبيت الملوّن، اللامع واللعوب، وفي اللمس الناعم لبعض الشخصيات.
القيّمة: تمار غيسپان-غرينبرغ
נופל וקם
ורדי בוברוב ודניאל פלדהקר
עם הכניסה לחלל התערוכה ’נופל וקם’ מתגלה לפנינו חלל לבן מרצפה עד תקרה ובו שבע דמויות גדולות מעט מאדם ממוצע, בגובה 180 ס"מ ובקוטר 80 ס"מ, הדומות למשחק הילדים ’נחום תקום’. דמויות בובתיות אלו מצופות בדים צבעוניים במגוון מרקמים, והמבקרים מוזמנים לשחק בהן, למשש אותן ולחוש את מגען. כדור דיסקו התלוי במרכז התקרה סובב על צירו וזורק במרחב החלל נקודות אור הנעות בחלל ויוצרות את התנועה היחידה המתרחשת בו.
המבקר בגלריה מוזמן להשתעשע עם הדמויות, ללטף אותן ולחבקן, לדחוף ולהפילן. מפגש אינטראקטיבי זה הופך לרגע את הגלריה למרחב של פורקן כעס ותסכול, או לחלופין למרחב של צחוק ונחמה, גם בזכות ניצוצות האור החגים מסביב ומאפשרים למבקר להיטמע במידה מסוימת בתוך העולם המוצע. למעשה, רק עם התערבות המבקר היצירה מושלמת; נוכחותו הפעילה נחוצה, אם באמצעות נגיעה, תנועה, שוטטות והתבוננות החיוניים להשלמת המיצב.
במבט ראשון נדמית רחבת משחקים זו לרחבת ריקודים מלבבת, אך השוטטות בה מגלה כי מקבץ הדמויות הניצבות בקיפאונן בתוך חלל של ריק ודממה מציעות דיסהרמוניה צבעונית, נוסף על מרקמי הבד המלאכותיים והזולים שאינם נעימים למגע בהכרח. דומה שהתנועה המונוטונית הדוממת של הכדור המנצנץ ממעל אינה מצליחה ’להרים את המסיבה’.
לובן החלל מציע מרחב מנותק מהקשר של זמן ומקום, מעין קפסולה סטרילית. בחירה זו מעניקה למיצב תחושת השהיה, מקום־לא־מקום שבו הכול מתרחש כביכול מחוץ למציאות אך מהדהד את מה שמתרחש בתוכנו, לדברי האמניות ורדי בוברוב ודניאל פלדהקר.
כשמו, המייצב ’נופל וקם’ מכיל דיסוננס מובנה בחוויית המבקר. מחד גיסא, לימבו של ריק, תנועה חזרתית ומונוטונית, צרימה צבעונית וחומרית באווירה מלאכותית קפואה, ומאידך גיסא, השתהות, הומור, נחמה ותקווה נוכח ההצבה הצבעונית, הנוצצת והמשחקית, והמגע הרך של כמה מהדמויות.
אוצרת: תמר גיספאן־גרינברג